qübbəli — sif. Damı, səqfi yarımkürə (qübbə) şəklində olan; qübbəsi olan. Qübbəli bina. – . . Turşsu çeşməsinin başında qırmızı qübbəli ağ çadır dayanmışdı. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qübbə — ə. yarımdairə şəklində tağ, günbəz. Qübbei mina göy qübbəsi; göy, səma … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qübbəşəkilli — sif. 1. Qübbəyə oxşar, yarımkürə şəklində olan. 2. Üzərində qübbə şəkilli örtüsü və s. olan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qübbəvari — bax qübbəşəkilli … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göy — 1. is. 1. Yer üzünün üzərində mavi bir qübbə kimi görünən fəza, boşluq. Göydə buludlar üzür. Göydə ulduzlar sayrışır. Bu vaxt göydə bulud göründü. // Yer üzünü əhatə edən kainat boşluğu; ənginlik, hava. Bu halda sərayi şahibən göyə bir fişəng… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
künbəd — f. 1) qübbə, yarımdairə şəklində tavan; 2) göy qübbəsi; 3) böyük, girdə qovuq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
künbəz — f. 1) qübbə, yarımdairə şəklində tavan; 2) göy qübbəsi; 3) böyük, girdə qovuq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
aramgah — is. <fars.> tənt. 1. İstirahət yeri, dayanılan yer; məskən, mənzil. Bu, bəzmixasi ünsdür, aramgahi qüdsdür. Nəb.. 2. məc. Qəbir mənasında. Bura hündür, qübbəli divarları və qübbəsi başdan başa kaşılarla örtülmüş bir otaqdır, bura böyük… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müqəntərə — ə. 1) qübbə, günbəz; 2) bir neçə günbəzi olan bina; 3) külli miqdarda toplanmış (şey haqqında); 4) Günəş sistemi; 5) paralel … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müqərnəs — ə. 1) günbəz kimi dəyirmi; qübbəvari; 2) yapma naxışlarla bəzədilmiş (bina haqqında) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
